Μητέρα...μανούλα....MAMAAAAAAA....!!!!!!

Απρίλης 2008

...μετά από μια σειρά γεγονότων και έχοντας βγει πλέον σε κατάσταση im not dead just floating από τις σκέψεις άρχισαν να χτυπάν τα πρώτα καμπανάκια ότι κάτι πρέπει να κάνω....λίγο το αριστερό βλέφαρο που έπαιζε σε άκυρες στιγμές, λίγο που μιλούσα μόνος μου στον δρόμο διώχνοντας μύγες που δεν υπήρχαν από το πρόσωπο μου, 2-3 φορές που έβαλα χυμό στα δημητριακά μου (να το δοκιμάσεις με φρούτα του δάσους....απίστευτη εμπειρία) πίστεψα πως ήταν η ώρα να κάνω μια αρμένικη στ αδέρφια μου του κάμπου τα λουλούδια...καθώς έξανα μαλλί για να αποκτήσω το ανάλογο look ''μπιλιουυυυ μην πιέσεις'' χώνω την τσατσάρα στον κετσέ και μπαίνω με την μια στο site τις British να κλείσω εισιτήριο (ενός λεπτού σιγή για την γονατισμένη gold)...

Η πτήση έφευγε σε λίγες ώρες...ρίχνω δυο Galliano εσώρουχα στην χειραποσκευή παίρνω taxi να έρθει βάζω ένα καπέλο για να κρύψω την καούκα και βγαίνω από το δωμάτιο...οι συγκάτοικοι φρίκαραν...που πας μου λένε, Ελλάδα τους λέω...πως? μου λένε, με τα πόδια τους λέω...γιατί μου λένε, πεθύμησα κοκορέτσι τους λέω και βγαίνω από το σπίτι.....(ήταν η μόνη συζήτηση που είχαμε την τελευταία βδομάδα...)

Μπαίνω στο taxi (στο πίσω κάθισμα φυσικά) ''where do you wanna go sir'' μου λέει σε άπταιστη ινδοαγγλιστή ο τουρμπανάτος, ''gatwick north terminal please'' απαντάω σαν άλλος λόρδος και ξεκινάει...στην διαδρομή είχα γείρει λίγο προς το παράθυρο με βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα, κάνοντας για χιλιοστή φορά εκείνο το μισάωρο πρόβα στο τι θα πω, δείχνοντας φυσικά το καλό μου προφίλ στον οδηγό...

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο...κάνω check in και πάω στον έλεγχο διαβατηρίων...περνώντας την χειραποσκευή από τα scan ο ένστολος του σωματικού ελέγχου με κοιτάει κάπως....''με ποθεί' σκέφτομαι αλλά δεν δίνω σημασία...''κύριος'' λέω από μέσα μου και πάω να περάσω τις μπαριέρες που τσιρίζουν....your hat sir μου λέει, θυμάμαι την μπίλιου κουπ και ξεροκαταπίνω....can you take off your hat μου λέει αγριεμένος, i can leave my hat on του λέω(έκανα και πνεύμα τρομάρα μου)αφού είδα ότι δεν με παίρνει το βγάζω δειλά δειλά...Ο ουουου!!!!! μου λέει, άστα του λέω βάζω το καπέλο παίρνω την βαλίτσα και φεύγω.....τα duty free ούτε που να τα κοιτάξω...ένα μήνυμα έστειλα στην μαμά μου μόνο...είμαι αεροδρόμιο...έρχομαι Ελλάδα...θα είμαι εκεί στις 11 και κάτι το βράδυ...και έκλεισα το κινητό μου...

Μπαίνω στο αεροπλάνο, κάθομαι παράθυρο έρχεται δίπλα μου μια γιαγιάκα και αρχίζει να μιλάει για τον εγγονό τις....ότι ακριβώς χρειαζόμουν...σε ανυποψίαστοι στιγμή και αφού έδειχνε το photo album του εγγονού στην διπλανή έβαλα το ipod μου και έκανα πως με πήρε ο ύπνος....τι ύπνος δηλαδή που 3.30 ώρες οι muse ο moby και οι portishead είχαν πιάσει κουβέντα με την φωνούλα του μυαλού μου....όσο περνούσε η ώρα συνειδητοποιούσα τον λόγο του ταξιδιού...περισσότερο με φόβιζε ο γυρισμός...μπορεί να άλλαζαν όλα...μπορεί και να μην γύριζα ποτέ....περνάν πολλά από το μυαλό σου...και συνήθως τα χειρότερα...και δώστου να τρέχει το δάκρυ και να προσπαθώ να το κρύψω...ανοίξανε οι ουρανοί σου λέω...

Έφτασα Θεσσαλονίκη...δεν περίμενα για βαλίτσα μιας και είχα μόνο την χειραποσκευή...βγήκα πρώτος...ήταν εκεί...και οι δυο....ήξεραν ότι δεν ήμουν καλά τον τελευταίο καιρό...μιλούσαμε στο τηλέφωνο...μ αγκάλιασαν σφιχτά...τους αγκάλιασα ακόμα πιο δυνατά...μπήκαμε στο αυτοκίνητο...διαδρομή περίπου 3 ώρες...κάναμε μια στάση σε ένα τύπου καφέ-τουαλέτες όλο το εικοσιτετράωρο μόνο 3εύρω...όσο ο μπαμπάς έπαιρνε καφέδες η μαμά με πίεζε να τις μιλήσω...να τις πω κάτι...με πίεσε πολύ...μου έλεγε πως ότι και αν ήταν αυτό που είχα στο μυαλό μου σαν πρόβλημα θα βρίσκαμε μαζί την λύση αρκεί να της το έλεγα...δεν άντεξα...την κοίταξα στα μάτια και την ρώτησα αν είναι σίγουρη πως θέλει να ακούσει τι έχω να τους πω....δεν μίλησε...έριξε αλλού το βλέμμα τις...ήμουν σίγουρος ότι ήξερε...ανακουφιστικά λίγο....μέχρι να φτάσουμε σπίτι δεν ξαναμιλήσαμε....

Μπήκαμε στο σπίτι...η αδερφή μου κοιμόταν στο δωμάτιο μου όπως πάντα όσο είμαι Αγγλία...δεν ήξερε ότι γύρισα...έκπληξη!!!σκέφτηκαν οι γονείς μου (μόνο να ξεραν τι είχα στο μυαλό μου)...δεν την ξύπνησα...την φίλησα και πήγα στο σαλόνι που με περίμεναν...

Έκατσα στην γνωστή θέση...κοιτιόμασταν και δεν μιλούσαμε...σαν να παίζαμε το παιχνίδι...όποιος μιλήσει πρώτος θα τον φάει η μαρμάγκα...ο μπαμπάς αποφάσισε να σπάσει το παγόβουνο που χτύπησε ο τιτανικός κάνοντας την ερώτηση τον 25.000.000 ευρώ...πως πάει η δουλειά? εγώ σαν τον leonardo παγοκολόνα...είχα σταματήσει την δουλειά εδώ και 3 βδομάδες και το ήξερε...κάτι είπε η μαμά μετά που στα αυτιά μου ακούστηκε σαν το ''jack wake up they 're here...pr prrr come back, pr prrrr come back'' της kate winslet και επανήλθα στο living room του σπιτιού μου...η ερώτηση τις μαμάς ήταν πιο ξεκάθαρη και με την μια στο θέμα....τι έχεις??? εγώ σφήκα....το ένα τσιγάρο μετά το άλλο....φωνές ακούω φωνές...υποτιθέμενοι διάλογοι στο κεφάλι μου γινόταν super club mix με τις απανωτές ερωτήσεις του πάνελ.... ώσπου ο μπαμπάς έβγαλε πόρισμα....έχει να κάνει με κοπέλα ε?(καλέ σταματήστε να κατέβω από το τρενάκι του τρόμου...τα κάνα πάνω μου!!!!κεντάει απόψε η Γιακουμής!!!)μούγκα εγώ...κάτι πρέπει να είδε στο ανέκφραστο βλέμμα του κοάλα που είχα και για κάποιον περίεργο λόγο πείστηκε πως έπιασε λαβράκι....όχι μόνο αυτό αλλά έφυγε και από το σαλόνι σίγουρος πως ντρεπόμουν να μιλήσω μπροστά του και ότι χρειαζόμουν γυναικεία συμβουλή.....ποιος εγώ!!!!!που την ψυχολογία της γυναίκας την λύνω sudoku από τα γεννοφάσκια μου....αφού κατάπια την προσβολή επανήλθα στην πραγματικότητα βλέποντας τον να κλείνει και την πόρτα για να μας αφήσει μόνους μας...καλέ που πας???θέλω κοινό!!!!έχω να πω ουυυυυυυυυυυ!!! να να εδώ τα είχα γραμμένα μισό να τα βρω......

Και τώρα οι δυο μας μου λέει η μαμά, οι τρεις μας ήθελα να τις πω...εσύ εγώ και το βατράχι στον λαιμό μου (kouak!).....χεσμένος εγώ έχω στο μυαλό μου ότι έχει καταλάβει από την ''συζήτηση' που είχαμε νωρίτερα παρακαλούσα να με βγάλει από το μαρτύριο που περνούσα λέγοντας μου κάτι του τύπου ξανθοί ή μελαχρινοί? και εγώ να απαντήσω με νάζι, άντε καλέ σταμάτα δεν μπορώ...είσαι η μαμά μου.......!!!ανταυτού ένιωσα το tefal να προσγειώνεται στο κεφάλι μου μην βρίσκοντας αντίσταση στον αερόσακο καούκα που είχα...έλα πες μου τι έγινε με την κοπέλα???μάζεψα ένα ένα τα κομμάτια μου από το πάτωμα και αφού τα κόλλησα με περισσή προσοχή πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα τις ερωτήσεις απειλές....του τύπου θέλεις να μάθεις τι συμβαίνει? πες μου ότι δεν έχεις καταλάβει τόσα χρόνια? βοήθησε με ρε γαμώτο!!!βγάλε με από την δύσκολη θέση...μην αφήνοντας περιθώριο ούτε να σκεφτεί παρά μόνο να προσπαθεί να βγάλει ένα εκνφφφ , τις είπα ότι είμαι gay έχοντας ήδη ποτίσει το ύφασμα του καναπέος με δάκρυα....

Τα επόμενα δέκα λεπτά απλά δεν υπάρχουν...εγώ έσκασα ένα στιγμιαίο χαμόγελο που το άκουσα για πρώτη φορά, η μαμά με ένα τσιγάρο στο χέρι και ένα στο τασάκι να με ρωτάει gay? μα πως? τι πως καλή μου μανούλα, τι πως? και να συνεχίζει, μα δεν έδειξες κανένα σημάδι τόσα χρόνια....(ότι τι? σημάδι δείξε ότι το χεις γυρίσει?(σε ρυθμό Αλκαίου)) σε άλλο σπίτι μεγάλωνα????δεν είχε ακούσει ποτέ για κάποια κοπέλα(η απάντηση τις εδώ ήταν ότι πιστεύαμε πως ήσουν κλειστός και δεν μιλούσες...!!!) παρά μόνο για τις αμέτρητες φίλες μου που μπαινόβγαιναν στο σπίτι σε καθημερινή βάση ξέροντας ότι είναι κολλητές μου...μάλλον εννοούσε ότι πριν βγω από το σπίτι δεν έλεγα, κινητό κλειδιά lipstick eyeliner....(αγαπητές μανούλες...όταν σε ερωτήσεις του τύπου πιο νομίζεις ότι είναι το πιο sexy σημείο τις Μαρίας Κορίνθιου η απάντηση που παίρνετε είναι 'ό Αϊβάζης'', η στην απλή ερώτηση τι φορούσε στα βραβεία η Μενεγάκη η απάντηση δεν είναι 'ένα ξώβυζο'' αλλα ''alexander mcqueen άνοιξη-καλοκαίρι 07'' σταματήστε το πλέξιμο ζιπουνακίων....)

Ακολούθησε ένας χαλαρός διάλογος (από μεριάς μου χαλαρός....η δόλια μάνα κλαίει τα συμπεθεριά που δεν θα γνωρίσει...) και ήρθε η στιγμή όπου όλοι οι διαφημιστές περίμεναν....τόσα χρόνια όσο έφτιαχνα στο μυαλό μου το θεατρικό ''come out come out wherever you are...!!!'' παίζοντας όλους τους ρόλους με εξαιρετική επιτυχία, στην κορυφαία σκηνή που το μαθαίνει η μάνα πετούσα πάντα την ατάκα ''θα σε πάω στους καλύτερους γιατρούς'' και γελούσα του τύπου αυτά δεν υπάρχουν......τελικά όλα από την ζωή είναι βγαλμένα....η τέχνη αντιγράφει την ζωή ή η ζωή την τέχνη???στην δική μου περίπτωση η ολοκληρωμένη πρόταση ήταν κάτι του τύπου...ok είσαι gay παιδί μου, θα πάμε σε ένα γιατρό να μας πει τι να κάνουμε (ντοινκ).....μου φάνηκε τόσο αστείο που δεν θύμωσα καθόλου....άρχισα να γελάω...προσπαθούσα να πιάσω σήμα με σαλόνι...η μαμά μου...η cool....που όλοι μου οι συμμαθητές λάτρευαν επειδή ήταν χαβαλές και πάντα χαιρόμουν που είχαμε 17 χρόνια διαφορά είναι τόόόσο πίσω!!!!τις είπα ότι αν θέλει να πάμε αλλά όχι γι αυτό τον σκοπό που το πρότεινε...εγώ είχα φτάσει σε σημείο που ήξερα ακριβώς τι μου γίνετε....τις εξήγησα το σκεπτικό μου όλα αυτά τα χρόνια και ότι δεν έκανα ποτέ τίποτα γιατί δεν ήθελα να τους κοροϊδέψω...ήθελα να είμαι απόλυτα ξεκάθαρος μαζί τους...και ότι θα πάω μαζί τις σε ψυχολόγο αλλά για να την βοηθήσω να καταλάβει κάποια πράματα...αφού πέρασε το δεκάλεπτο που σας έλεγα και ηρέμησε με ρώτησε τι θέλω να κάνει τώρα...τις ζήτησα να εύχεται να βρω ένα παιδί και να είμαι ευτυχισμένος....φυσικά χαμογέλασε και μου είπε ότι είναι νωρίς ακόμα για να κάνει κάτι τέτοιο....μ αγκάλιασε πολύ σφιχτά και με φιλούσε συνέχεια λέγοντας μου ότι μ αγαπάει...εγώ εννοείτε πέθανα στο κλάμα....κάτσαμε κάναμε ένα τσιγάρο με παρακάλεσε να μην πω τίποτα ποτέ στον μπαμπά, τις υποσχέθηκα ότι δεν θα του το πω τώρα και μείναμε εκεί....

Τις επόμενες μέρες ήταν μέσα στα σορόπια....τόσες αγκαλιές και φιλιά δεν μου είχε δώσει ποτέ!!!εννοείτε όλη μέρα τηλέφωνο, ανάκριση με τακτ, και σχόλια του τύπου ''τώρα αυτό είναι σίγουρο ε? μήπως να δοκίμαζες με γυναίκα?'' απαντούσα εγώ ένα ''MAMAAA τα είπαμε...αποτυχία...τέλος'' και έλεγε μετά και αυτή ''καλά παιδί μου πως κάνεις έτσι, μια κουβέντα είπαμε μπααααα...'' και συνέχιζε από το άλλο δωμάτιο ''πάντως εγώ να ξέρεις έχω μια ελπίδαααα'' και ξαναπαντούσα εγώ ''MAMAAAAAA!!!!!'' μονολογούσε αυτή με σκέρτσο και νάζι ''μάνα είμαι πόσα να αντέξω...άσε με να ελπίζω τζάμπα είναι αμαααααν''

Μέσα σε δυο βδομάδες το είχα πει σε 3 κολλητές μου (ήταν να μην πάρω φόρα)...θα αναφερθώ σε άλλο post...όχι που θα την γλιτώνατε...

Στον χρόνο που πέρασε αρκετές φορές ακούστηκαν σχόλια από θείες και γνωστούς 'άντε παλικαράκι μου πότε θα σε παντρέψουμε???''(για μερικά άτομα την στιγμή που θα περάσεις τα 25 πρέπει να παντρευτείς...έλα μουνί στον τόπο σου!!!!) και κοιτιόμασταν με την μαμά μου κλεφτά και χαμογελούσαμε γουρλώνοντας τα μάτια (το παίζει cool η καλή μου)...είναι περιττό φαντάζομαι να πω ότι τα ημερήσια τηλεφωνήματα αυξήθηκαν, τα νεύρα μου έχουν γίνει λίγο κρόσσια αλλά τι να κάνεις????υπομονή...μαμάδες είναι και μάλιστα ελληνίδες!!!

ps να ζητήσω συγγνώμη για το μαμουθοpost αλλά να φανταστείς ότι είναι η sort version....τα υπόλοιπα κόπηκαν στο μοντάζ χάρη του τηλεοπτικού χρόνου και τις κατανόησης προς τον blogoσυνάνθρωπο....