Το καλοκαίρι πέρασε, το καλοκαίρι πάει....

Λατρεμένε μου αναγνώστη γύρισα!!! Που είχες πάει θα μου πεις και θα χεις και δίκιο.... στην θαλπωρή τις οικογενειακής μιζέριας θα σου απαντήσω και ελπίζω να σε κάλυψα...

Το καλοκαιράκι όσο και αν προσπάθησα να το τραβήξω από τα extensions για να είναι όπως το ήθελα δεν μου κάτσε... παράπονο δεν έχω βεβαια γιατί μου κάτσαν αλλα πράματα if you know what i mean... μπούχαχα!!!! (άλλη φορά αυτά όμως που δεν θα έχεις κανονίσει και μπιρίμπα με τις κουνιάδες σου...)

Μετά από δίμηνες αρπαχτές στην ελλάδα γύρισα επιτέλους στο γουτσουνιάρικο Λονδίνο προς αναζήτηση ερωτικής φωλιάς... το κορμί λαμπάδα έχει καταντήσει στριφτό μακαρόνι από τον καναπέ τον φίλων που με φιλοξενούν αλλα έχω την εντύπωση ότι το βρήκα...ένα απίστευτα σιχαμένο διαμερισματάκι που το ερωτεύτηκα με την μια...και το καλύτερο...το δωμάτιο μου δεν έχει ντουλάπα...σημαδιακό???

Κλείνοντας να σου ζητήσω δυο χάρες...να στείλεις θετική ενέργεια να πάνε όλα καλά και να κλείσω το σίχαμα να κοιμηθώ και εγώ σαν άθρωπος στο cocomat μου, όπως επίσης να στείλεις την θετική σου ενέργεια στο διαδυκτιακό μου λιγούστρο που δίνει σήμερα μάθημα...γενικά στείλε εσύ ενέργεια και θα την βολέψω εγώ αναλόγως....

Καλό μήνα να σου ευχηθώ και ακόμη καλύτερο μετακαλοκαιριvό ξεφάντωμα....

Τα φιλιά και την αγάπη μου σου στέλνω μέχρι νεωτέρας...

38 και 8, 39 και 9…!!!

Μαντουβάλες αγάπες γλυκιές μου τι μου κάνετε???

Δεν ξέρεις πόσο μου λειψές…δεν ξέρεις πόσο μου λειψές φίλε αναγνώστη τις εγκεφαλικής μου κραυγής…είναι που μετά το δέκατο τρίτο post έφαγα ηλεκτρονική μούντζα…? Eίναι που άλλαζα σπίτι και έτρεχα να πακετάρω για άλλη μια φορά την ζωή μου...? Eίναι που έκανα αχαλίνωτο sex με τις σακούλες από τα ψώνια…? Bρε μήπως είχε καμιά πανσέληνο και μ’ έπιασε πάλι ο γνωστός ντουβρουτζάς…τι να πω…δεν ξέρω…πάντως είμαι εδώ…το δηλώνω με θράσος…

Από τα ψες είμαι Ελλάδα για την ''summer greatest hit reunion θέλω να γίνω κάρκανο tour'' και ένα σοκ το έχω πάθει…ok μου έλεγαν ότι έχει ζέστη αλλά αυτό το χθεσινό ξεπερνούσε τα όρια τις διεστραμμένης μου φαντασίας…

Εγώ το δόλιο είχα συνηθίσει στις ωραιότατες θερμοκρασίες του Λονδίνου 23 άντε 25 βαθμούς και έρχομαι εδώ και με χτυπάει ο καύσωνας των 38 και τα είδα όλα ανάποδα…βγήκα από το αεροπλάνο και μέχρι να κατέβω την σκάλα είχα δώσει ένα super strip show υπερπαραγωγή όμως με τον αέρα του, την τουρμπίνα του, με τα όλα του και τσέπωσα και ένα δεκάευρω από τον αεροσυνοδό έτσι για τον κόπο μου…

Αφήνοντας πίσω την γκρίνια και την μουντρουχίαση τις Σαχάρας να σου πω να το ξέρεις που το χεις και έννοια ότι χάρηκα που κατέβηκα γιατί μια ιδέα μου έλειψε η Ελλάδα άσε που έχω ποντάρει πολλά σ’ αυτό το καλοκαίρι και περιμένω πως και πως να αρχίσει το ταξίδι εκπλήρωσης στόχων…

Τα φιλιά μου να σου στείλω και να σου ευχηθώ ένα τέλειο και αλκοολούχο βράδυ!!!

Ρεκτιφιέ in progress...

Μετά την ευγενική παράκληση ανωνύμων και μη αναγνωστών και το μπλοκάρισμα του mail μου από χαριτωμένα -αν μη τι άλλο- απειλητικά μηνυματάκια το coming out από εδώ κυκλοφορεί πλέον στα ελληνικά…

Στα πλαίσια αυτού του lifting θα υποστείτε αρκετές βλάβες στον αμφιβληστροειδή (ευτυχώς θα είναι παροδικές) μέχρι να βρω το Τσι που θα μου κάνει κου κου…

Να έχετε ένα πολύ όμορφο Σαββατόβραδο και αύριο παρακαλώ να μην ψηφίσετε με κλήρωση… μας το έχει διδάξει η ιστορία μας άλλωστε… δίνω δυο αρνητικές στον Τσάκα γιατί δεν τον αισθάνομαι κοντά μου… απλά πράγματα…

Και μην ξεχνάτε… Your country needs you και big brother is watching you ναι???? Όχι θα σε δω στο bar, τον Λορέντζο μου μέσα….!!!

Τα φιλιά και την αγάπη μου!!!

I have a dream…

Έχοντας καταναλώσει αρκετά λίτρα καφέ, green tea και red bull (και 2-3 μπύρες το ομόλογο) μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή και στρίβοντας αμέτρητα τσιγάρα περιμένοντας να τελειώσει το γάμο render (οι χρήστες 3d προγραμμάτων αυτή την στιγμή κουνάνε κεφάλι…) εκτός το ότι τελειοποίησα την χορογραφία του γνωστού σε όλους μας hit ‘’μια ωραία πεταλούδα’’, μου ήταν αδύνατο να μην κάνω όνειρα για το καλοκαίρι…

Πες ότι έχω ξεμπερδέψει με την σχολή και έχει περάσει και το 48ορο ύπνου που θα ρίξω μετά την παράδοση… στα καπάκια έχουμε κανονίσει με τα παιδιά του έτους ένα ολοήμερο picnic σε γνωστό πάρκο του Λονδίνου με πολύ ποτό και παιχνίδια πάσης φύσεως καθώς και άφθονη ρέκλα στην λαλάκα… οι επόμενες 5 μέρες είναι αφιερωμένες σε μαραθώνιο shopping και ποτού… μετά έχω να κάνω κούτες γιατί αλλάζω σπίτι (βερετόόό) και τσουυυπ Ελλάδα…

Αγκαλιές φιλιά ποτά ποτά ποτά και φυσικά σόι-tour…στο μεταξύ έχω αποφασίσει που θα τα πιω για τα γενέθλια μου, φεύγω για Μαλακάσα placebo-Moby, έρχεται η ριμάδα η μέρα γίνομαι 26 με δόξα και τιμή ,φυσικά περνάω γαμάτα με τους φίλους μου και μέχρι να ζυγοσταθμίσω τον χρόνο που φορτώθηκα μπήκε ο Ιούλης…. κάτι λέμε για Κύπρο το πρώτο δεκαπενθήμερο αλλά δεν έχει κλείσει ακόμα…

Ο έβδομος μήνας του χρόνου είναι αφιερωμένος στις πανέμορφες ελληνικές παραλίες και στον καυτό ήλιο που τόσο μου έχει λείψει… λίγο Χαλκιδική, πολύ Θεσσαλονίκη ακόμα περισσότερα ποτά και οι παχιές μύγες κάναν την εμφάνιση τους…its camping time και οι σκηνές στα κάγκελα!!!βράδυ, παραλία, φωτιά, μπύρες και μπάνιο… επιστρέφοντας από το survivor 3 μπαίνει σε δράση το σχέδιο glam διακοπές σε κάποιο νησί (πάντως όχι στην Μύκονο…)…την περαντζάδα μου από την Κρήτη θα την κάνω και θα επιστρέψω κάρκανο στο Λονδίνο προς αναζήτηση στέγης…

Όλα αυτά βέβαια θα γίνουν μόνο αν περάσω την χρονιά και δεν χρειαστεί να παραδώσω Σεπτέμβρη… σε αυτή την περίπτωση αλλάζει το πρόγραμμα… σπίτι,frappe,ανεμιστήρα ,λαπιτοπ…

Τώρα αν στο όλο σκηνικό μου κάτσει και αμόρε τι να πω…. υπάρχει θεός….

Του γιατρού…

Μπήκε ο Ιούνης και την νιώθω την κατάθλιψη να έρχεται…. πάνω που άρχισα να λέω στον κόσμο ότι είμαι 25 πρέπει να το πάρω απόφαση πως από τον άλλο μήνα πρέπει να λέω 26…γιατί???δεν φτάνει που από πέρσι φορτώθηκα το 1/4 του αιώνα, άλλαξα κατηγορία στο xfactor, σύμφωνα με τις θείες μου πρέπει να αρχίσω να βλέπω σοβαρά το ενδεχόμενο να παντρευτώ, οι φίλες μου στην Ελλάδα άρχισαν να γεννάνε, ετοιμάζονται να πάρουν προαγωγή και εγώ ακόμα σπουδάζω, και φυσικά είμαι ο μόνος από την παρέα μου στην Ελλάδα που δεν έχει δεσμό… και σε ρωτώ… τι έχω κάνει εγώ στα 25??

I blame the country side για αυτές μου τις υπαρξιακές αναζητήσεις… όποτε γυρίζω στην kom.kom με πιάνει ένα σφίξιμο να το πω, αισθάνομαι ρεμάλι να το πω, θα το πω…. γιατί να πρέπει να αισθάνομαι άσχημα που πέρασα δυο ολυμπιάδες και πάω για τρίτη ως φοιτητής???βέβαια όλοι μου λένε ότι κάνω την καλύτερη δουλειά που συνεχίζω τις σπουδές μου και που δεν είμαι σαν αυτούς αλλά το βλέπω εγώ το βλέμμα τις λύπησης… περνάω γαμάτα με τις φίλες μου και έχουν βρει όλες χαβαλέδες γκόμενους οπότε ταιριάξαμε αλλά αν γνωρίσω ακόμα ένα ζευγάρι πεθερικών θα την κάνω την ενδοφλέβια…(αυτή η παράκρουση οφείλεται σε ένα τηλεφώνημα που δέχτηκα από την κολλητή μου που μου ανακοίνωσε πως η πεθερά της (αχ παναγιά μου) μου βρήκε μια κοπέλα για να σοβαρευτώ λέει… είναι να μην ρωτήσεις την συμπεθέρα αν η κοπελίτσα που θέλει να μου πασάρει έχει αδερφό???)

Και συνεχίζουμε με καλοκαιρινά νέα….

Όταν τελειώσει αυτή η βδομάδα τον παθών και ξεμπερδέψω με το uni για φέτος αρχίζει η ετοιμασία για το πολυαναμενόμενο summer in Greece!!!ξέρεις… τακτικές επισκέψεις σε tanning salon τις γειτονιάς (δεν ξανακατεβαίνω Ελλάδα άσπρος… μάθατε όλοι εκεί κάτω, από την πρωτομαγιά τεντώνεστε στην ηλιοθεραπεία και ερχόμαστε εμείς του Λονδίνου με το κρεατί ανοιχτό και άντε να σας φτάσουμε…), ανανέωση καλοκαιρινής καρνταρόμπας (έχω κάνει research και πάω σε μαγαζιά που δεν έχει στην ελλάδα και παίρνω καλούδια που τα έχω μονο ΕΓΩ!!!!χεχεχεχε) , και φυσικά το γεννεθλειακό outfit που φέτος πρέπει να λέει : είμαι 26, δεν το παίζω τζόβενο αλλά είμαι, ξέρω ότι με ποθείς αλλά είμαι και πολύ cool για να με έχεις, είμαι too good to be true, ανασφάλεια???i don’t know this word, εεε πσιτ κοπελια βάλε άλλη μια κίτρινη, έχω και μια παιδεία τρομάρα μου, όπως και κότερο…. πάμε μια βόλτα??? E καλά για το τελευταίο βλέπουμε στην πορεία αλλά πάνω κάτω το πιασες το νόημα…. μετά πρέπει να βρω πολύ, μέρος , και guest list να γιορτάσω το γεγονός…

Και επειδή έχω αργήσει λίγο με το κλασσικό μου ραντεβού με τον μορφέα (την τύχη μου την αρχιτεκτόνισσα με τα ωράρια μου….), θα σ αφήσω και θα σου ζητήσω να ανάψεις ένα στικάκι και για μένα να πάνε καλά τα πράματα με την σχολή (το αφεντικό μου έτσι έκανε κάθε πρωί… ινδός γαρ)…

Καλή σας μέρα και καλό μήνα βρε!!!

(παρένθεση)

Συνοδοιπόρε στην βαρεμάρα διακόπτω τον και καλά ειρμό τον σκεπτόμενων post μου για να σου πω ακόμα ένα παράπονο μου… μένω με δυο κοπέλες από τις οποίες η μια ξέρει ότι είμαι gay και η άλλη αρνείται απλά να το δει (όταν τις το πω να δεις μαμουθοpost)…καμιά τους όμως δεν ξέρει για τούτο το blog με αποτέλεσμα να μην μπορώ να γράψω ο άνθρωπος γιατί κάθε 10λεπτό χτυπάει η πόρτα μου και προσπαθώ να κλείσω όλα τα παράθυρα και να το παίξω και cool από πάνω …τώρα θα με ρωτήσεις γιατί κάθομαι και στα λέω αυτά και απάντηση δεν έχω να σου δώσω… αλλα έχω να σου κάνω μια ερώτηση…. πειράζει που είμαι bloggocloset???

σ αφήνω γιατί πάλι ακούω βήματα στον διάδρομοοοοοοοοοοο……….!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ticket to heaven...(?)

Σεπτέμβρης 2003

Δυο χρόνια μετά τα γεγονότα τις 11/9 αλλά και τον οικειοθελή εγκλεισμό ελλήνων παιχτών στο σπίτι του big brother, κρατούσα στα χέρια μου τα αποτελέσματα τις ψηφοφορίας του οικογενειακού συμβουλίου για την δική μου αποχώρηση από το σπίτι του closet brother σε μορφή αεροπορικού εισιτηρίου...From Θεσσαλονίκη το London έγραφε το φωτισμένο με νέον χαρτάκι αλλά εγώ διάβαζα from Hell το Heaven (και δεν εννοώ το γνωστό gay club του Λονδίνου...).
Έχοντας περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την στιγμή που είχα πάρει την απόφαση να δοκιμάσω την τύχη μου στην αλλοδαπή και ολοκληρώνοντας φυσικά με τεράστια επιτυχία την θητεία μου σε γνωστό foundation-στάξε για να σε στείλω Αγγλία τις συμπρωτεύουσας, η ημερομηνία πάνω στο μαγικό χαρτάκι είχε γίνει επίσημα τα νέα μου γενέθλια!!!
Μια βδομάδα λοιπόν πριν την μεγάλη μέρα και έχοντας συλλέξει τις απαραίτητες πληροφορίες από ξεχασμένους φίλους που σπούδαζαν στο εξωτερικό, άρχισα να ετοιμάζω τον μπόγο του μετανάστη...απλά πράματα...2 βαλιτσούλες μπαούλα, απαραίτητη χειραποσκευή φυσικά χρωματικά συνδυασμένη και μια άκρως στυλάτη back pack...τις πήγα στο σπίτι με την χαρά του πατέρα που φέρνει το μωρό από το μαιευτήριο, τις έβαλα στο δωμάτιο μου και τις χάζευα για αρκετές ώρες μέχρι να πάρω την απόφαση να τις ανοίξω και να αρχίσω να βάζω μέσα τα πρώτα συνολάκια που φυσικά μύριζαν μανούλα...

Τις επόμενες μέρες, και ενώ οι βαλίτσες συνέχιζαν να γεμίζουν, έπρεπε να κάνω την γνωστή σε όλους τους ξενιτεμένους σόι-tour...γιαγιάδες, ξαδέρφια, θείες, κουμπάροι και το υπόλοιπο casting του Adams family είχαν ένα δάκρυ να ρίξουν για το παιδί που φεύγει στα Λονδίνα...δεν άντεξα το έριξα και εγώ...και κάθε φορά που πήγαινα να φύγω από το σπίτι τους τσουυυυπ...το δεματάκι με την κορδελίτσα!!!!μα δεν έπρεπεεεε, έλεγα εγώ...τι λες τώρα, μου απαντούσαν αυτοί...αγκαλιές φιλιά και στον επόμενο....δεν ξέρω πως τα κατάφεραν αλλά στο τέλος είχα ένα set από πετσέτες μπάνιου, κουζίνας και σεντόνια όλα με τα ίδια τριανταφυλλάκια...ρε παιδιά λίγη φαντασία!!!τα έχωσα σε ένα συρτάρι και ακόμα τα τρώει ο σκόρος....η θεία 9 πάντως έκανε την διαφορά....μου έδωσε μια χύτρα που τις περίσσευε, για να βράζω λέει κρέας στην Αγγλία και να το βάζω στην κατάψυξη να έχω να τρώω και να την θυμάμαι....ασχολίαστο....για το τέλος αφίσα τον θείο2 ο οποίος μ αγαπάειi σαν παιδί του και εγώ όμως μια αδυναμία του την έχω παρόλο που από τα 8 μου με ρωτάει αν έχω βγάλει τρίχες (ξέρεις που...μην με κάνεις να το πω...),στα 12 προσπαθούσε να με πείσει πως όσες περισσότερες γυναίκες πάρω μέχρι τα 15 μου τόσο πιο άντρας θα γίνω(μμμμμμμμμμμ)...και στα 17 μου έδωσε το ελεύθερο να αφήσω αν θέλω μια από τις γκόμενες που από μόνος του νόμιζε ότι ''κανονίζω' έγκυο και αυτός θα πλήρωνε για την έκτρωση(Jesus)....καταλαβαίνεις για τι κατάσταση μιλάμε....η συμβουλή του για την Αγγλία δεν μπορούσε παρά να είναι μια από τα ίδια....άσπρο, κίτρινο, μαύρο, ανοιχτό, κλειστό μην αφήσεις τίποτα μου είπε...πάρτα όλα τώρα που μπορείς......εεεεε ναι......θα μπορούσα να είχα ακολουθήσει την συμβουλή του αλλά με μια μικρή αλλαγή...

Δυο μέρες (σύμφωνα με ο σατανικό μου σχέδιο πάντα) πριν αρχίζω να φωνάζω 'είμαι omo είμαι omo και τον πλένω μόνο με oμo', η παρέα μου οργάνωσε το ''we 'll miss you'' party στο στέκι μας όπου η τεκίλα είχε για άλλη μια φορά την τιμητική τις...ήταν όλοι εκεί για να μου πουν το μουσκεμένο bye τους...μπαλόνια παντού, σφηνάκια 'Ιανός'' να γυρίζουν σε όλες τις παρέες, χρωματιστά πανό ''καλό ταξίδι', 'ένα αστέρι γεννιέται'(άσχετο αλλά υπήρχε) και άλλα τέτοια, αλλά το μεγαλύτερο έγραφε 'άντε και με μια καλή κοπέλα' με μεγάλα γράμματα και με μικρότερα από κάτω 'αφού δεν σε χάρηκαν οι ντόπιες ας σε χαρούν οι αγγλίδες''...χαρά που θα κάνουν, λέω από μέσα μου και κατεβάζω 3 σφηνάκια που πέρασαν από μπροστά μου....τα 3 έγιναν 33 στην συνέχεια τις βραδιάς αφού σε κάθε τραπέζι που με φώναζαν άγνωστοι νταήδες φρόντιζαν να μου θυμίζουν τι τυχερός που είμαι που πάω στο Λονδίνο και που θα έχω την ευκαιρία να γνωρίσω σουρωμένες αγγλίδες που είναι έτοιμες για όλα σε αντίθεση με τις ''δικιές'' μας που το παίζουν παρθενοπιπίτσες...

Ο ήλιος με βρήκε σουρωμένο πάνω στο bar να λικνίζομαι στους ρυθμούς του i will survive…ooooχι δεν μετέτρεψα το μέρος σε one man show απλά οι κολλητές μου θεώρησαν ότι το τραγούδι ταίριαζε με την περίσταση… θα επιβιώσω εκεί στην ξενιτιά… εγώ πάλι είχα στο μυαλό μου κάτι σαν το ‘’τώρα εγώ θα ζήσω’’ αλλά δεν είχαν την ρούμπα mix version…

Γύρισα στο σπίτι και πήγα με την μια στο κρεβάτι συνειδητοποιώντας πως ακόμα ένα βράδυ έπαιξα το γνωστό θέατρο ‘’φφφφφφ(με αναρρόφηση) δες κορμί που έχει Η κοπελιά’’ αλλά χαρούμενος που το έργο θα κατέβαινε μια και καλή λόγο κακών κριτικών για το υποκριτικό ταλέντο του πρωταγωνιστή…

Τελευταία μέρα Ελλάδα (ζω….. μετά από σένα ζω!!!)…Η αδερφή μου θεώρησε χαριτωμένο να έρθει και να με ξυπνήσει με ένα πρόγραμμα ασκήσεων τραμπολίνου αποσπώντας όχι και τόσο καλά σχόλια από τους κριτές αφού μετά το φινάλε του προγράμματος αυτά που είχα πιει την προηγούμενη βρισκόταν τώρα στο πάτωμα (sorry για την αηδία αλλά αφού τα έβγαλα να μην το πω…?) MAMAAAAAAAA ο Ιανός ξέρασεεε, άρχισε να φωνάζει το δώρο μου για την μοναξιά… αχ το παιδί αχ το παιδί, ακούστηκε από το σαλόνι και Η μητέρα τσιτάχ ήταν ήδη στο δωμάτιο μου… και σου είπα να μην πιείς, και δεν ξέρετε τι σας βάζουν μέσα, ίδιος ο παππούς σου είσαι, αυτοί θέλουν μια μήνυση για να στρώσουν, πως θα βγάλω τον λεκέ από το χαλί μου λες? και άλλα τέτοια μαμαδίστικα, μετατρέποντας την ζαλάδα μου σε τυφώνα Katrina… μαμάάά, τις λέω… παιδί μου, μου λέει… depon, τις λέω… άμεσος μου λέει και μου φέρνει το αναβράζον από το κουτί με τα φάρμακα που μου είχε ετοιμάσει να πάρω μαζί μου(γιατί ως γνωστόν στο Λονδίνο το panadol δεν το βάζουν στο στόμα τους)…

Λίγες ώρες αργότερα και αφού είχα ηρεμήσει, οι βαλίτσες ήταν έτοιμες να κλείσουν… με δυσκολία βεβαία αφού τελευταία στιγμή μου έφερε παπλωματάκι, μαξιλαράκι, πανωσέντονο, κατωσέντονο και δυο κονσέρβες για το πρώτο βράδυ… Η είναι αλήθεια πως είχε την εντύπωση ότι θα μετακομίσω σε μια πολύ φάντασμα όπου το νερό θα το ζεσταίνουμε σε καζάνια, θα κάνουμε ποδήλατο με βάρδιες για να έχουμε ηλεκτρισμό και η μόνη μας διασκέδαση θα ήταν το saloon του μπάρμπα Smith στο τέλος του δρόμου...αλλά είπαμε… μαμάδες είναι…

Με τα πολλά ήρθε Η ώρα να την κάνω…. κλείνω το μάτι στο εισιτήριο, το βάζω στην τσάντα και μπαίνω στο αυτοκίνητο…. σε όλη την διαδρομή δεν σταμάτησα να σκέφτομαι...η τελευταία σελίδα ενός μεγάλου κεφαλαίου είναι στον επίλογο, και το καινούριο θα αρχίσει να γράφετε σε λίγες ώρες… είχα πείσει τον εαυτό μου ότι όλα θα είναι διαφορετικά από εδώ και πέρα… θα είμαι ελεύθερος… καινούρια άτομα, παρθένο περιβάλλον χωρίς κανείς και τίποτα να με συνδέει με το παρελθόν…

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο το τελευταίο τραγούδι που έπαιξε το ραδιόφωνο πριν παρκάρουμε ήταν αυτό ‘’φαίνεται θα αλλάξουν όλα, ελπίζω μόνο να ναι για καλό, σίγουρα θα είναι για καλό’’ (για την επιλογή του ραδιοφωνικού σταθμού δεν φέρω καμία ευθύνη…). θεώρησα ότι ήταν ο τρόπος του Θεοφάνους να μου πει καλό ταξίδι… βγήκα από το αυτοκίνητο, κοίταξα το αεροδρόμιο, πήρα μια βαθιά ανάσα και το γαμημένο το δάκρυ που κρατούσα ώρα το νίκησε Η βαρύτητα….(τι να κάνω είμαι ευαίσθητουλι τρομάρα μου…)

Συνεχίζεται…

Μητέρα...μανούλα....MAMAAAAAAA....!!!!!!

Απρίλης 2008

...μετά από μια σειρά γεγονότων και έχοντας βγει πλέον σε κατάσταση im not dead just floating από τις σκέψεις άρχισαν να χτυπάν τα πρώτα καμπανάκια ότι κάτι πρέπει να κάνω....λίγο το αριστερό βλέφαρο που έπαιζε σε άκυρες στιγμές, λίγο που μιλούσα μόνος μου στον δρόμο διώχνοντας μύγες που δεν υπήρχαν από το πρόσωπο μου, 2-3 φορές που έβαλα χυμό στα δημητριακά μου (να το δοκιμάσεις με φρούτα του δάσους....απίστευτη εμπειρία) πίστεψα πως ήταν η ώρα να κάνω μια αρμένικη στ αδέρφια μου του κάμπου τα λουλούδια...καθώς έξανα μαλλί για να αποκτήσω το ανάλογο look ''μπιλιουυυυ μην πιέσεις'' χώνω την τσατσάρα στον κετσέ και μπαίνω με την μια στο site τις British να κλείσω εισιτήριο (ενός λεπτού σιγή για την γονατισμένη gold)...

Η πτήση έφευγε σε λίγες ώρες...ρίχνω δυο Galliano εσώρουχα στην χειραποσκευή παίρνω taxi να έρθει βάζω ένα καπέλο για να κρύψω την καούκα και βγαίνω από το δωμάτιο...οι συγκάτοικοι φρίκαραν...που πας μου λένε, Ελλάδα τους λέω...πως? μου λένε, με τα πόδια τους λέω...γιατί μου λένε, πεθύμησα κοκορέτσι τους λέω και βγαίνω από το σπίτι.....(ήταν η μόνη συζήτηση που είχαμε την τελευταία βδομάδα...)

Μπαίνω στο taxi (στο πίσω κάθισμα φυσικά) ''where do you wanna go sir'' μου λέει σε άπταιστη ινδοαγγλιστή ο τουρμπανάτος, ''gatwick north terminal please'' απαντάω σαν άλλος λόρδος και ξεκινάει...στην διαδρομή είχα γείρει λίγο προς το παράθυρο με βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα, κάνοντας για χιλιοστή φορά εκείνο το μισάωρο πρόβα στο τι θα πω, δείχνοντας φυσικά το καλό μου προφίλ στον οδηγό...

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο...κάνω check in και πάω στον έλεγχο διαβατηρίων...περνώντας την χειραποσκευή από τα scan ο ένστολος του σωματικού ελέγχου με κοιτάει κάπως....''με ποθεί' σκέφτομαι αλλά δεν δίνω σημασία...''κύριος'' λέω από μέσα μου και πάω να περάσω τις μπαριέρες που τσιρίζουν....your hat sir μου λέει, θυμάμαι την μπίλιου κουπ και ξεροκαταπίνω....can you take off your hat μου λέει αγριεμένος, i can leave my hat on του λέω(έκανα και πνεύμα τρομάρα μου)αφού είδα ότι δεν με παίρνει το βγάζω δειλά δειλά...Ο ουουου!!!!! μου λέει, άστα του λέω βάζω το καπέλο παίρνω την βαλίτσα και φεύγω.....τα duty free ούτε που να τα κοιτάξω...ένα μήνυμα έστειλα στην μαμά μου μόνο...είμαι αεροδρόμιο...έρχομαι Ελλάδα...θα είμαι εκεί στις 11 και κάτι το βράδυ...και έκλεισα το κινητό μου...

Μπαίνω στο αεροπλάνο, κάθομαι παράθυρο έρχεται δίπλα μου μια γιαγιάκα και αρχίζει να μιλάει για τον εγγονό τις....ότι ακριβώς χρειαζόμουν...σε ανυποψίαστοι στιγμή και αφού έδειχνε το photo album του εγγονού στην διπλανή έβαλα το ipod μου και έκανα πως με πήρε ο ύπνος....τι ύπνος δηλαδή που 3.30 ώρες οι muse ο moby και οι portishead είχαν πιάσει κουβέντα με την φωνούλα του μυαλού μου....όσο περνούσε η ώρα συνειδητοποιούσα τον λόγο του ταξιδιού...περισσότερο με φόβιζε ο γυρισμός...μπορεί να άλλαζαν όλα...μπορεί και να μην γύριζα ποτέ....περνάν πολλά από το μυαλό σου...και συνήθως τα χειρότερα...και δώστου να τρέχει το δάκρυ και να προσπαθώ να το κρύψω...ανοίξανε οι ουρανοί σου λέω...

Έφτασα Θεσσαλονίκη...δεν περίμενα για βαλίτσα μιας και είχα μόνο την χειραποσκευή...βγήκα πρώτος...ήταν εκεί...και οι δυο....ήξεραν ότι δεν ήμουν καλά τον τελευταίο καιρό...μιλούσαμε στο τηλέφωνο...μ αγκάλιασαν σφιχτά...τους αγκάλιασα ακόμα πιο δυνατά...μπήκαμε στο αυτοκίνητο...διαδρομή περίπου 3 ώρες...κάναμε μια στάση σε ένα τύπου καφέ-τουαλέτες όλο το εικοσιτετράωρο μόνο 3εύρω...όσο ο μπαμπάς έπαιρνε καφέδες η μαμά με πίεζε να τις μιλήσω...να τις πω κάτι...με πίεσε πολύ...μου έλεγε πως ότι και αν ήταν αυτό που είχα στο μυαλό μου σαν πρόβλημα θα βρίσκαμε μαζί την λύση αρκεί να της το έλεγα...δεν άντεξα...την κοίταξα στα μάτια και την ρώτησα αν είναι σίγουρη πως θέλει να ακούσει τι έχω να τους πω....δεν μίλησε...έριξε αλλού το βλέμμα τις...ήμουν σίγουρος ότι ήξερε...ανακουφιστικά λίγο....μέχρι να φτάσουμε σπίτι δεν ξαναμιλήσαμε....

Μπήκαμε στο σπίτι...η αδερφή μου κοιμόταν στο δωμάτιο μου όπως πάντα όσο είμαι Αγγλία...δεν ήξερε ότι γύρισα...έκπληξη!!!σκέφτηκαν οι γονείς μου (μόνο να ξεραν τι είχα στο μυαλό μου)...δεν την ξύπνησα...την φίλησα και πήγα στο σαλόνι που με περίμεναν...

Έκατσα στην γνωστή θέση...κοιτιόμασταν και δεν μιλούσαμε...σαν να παίζαμε το παιχνίδι...όποιος μιλήσει πρώτος θα τον φάει η μαρμάγκα...ο μπαμπάς αποφάσισε να σπάσει το παγόβουνο που χτύπησε ο τιτανικός κάνοντας την ερώτηση τον 25.000.000 ευρώ...πως πάει η δουλειά? εγώ σαν τον leonardo παγοκολόνα...είχα σταματήσει την δουλειά εδώ και 3 βδομάδες και το ήξερε...κάτι είπε η μαμά μετά που στα αυτιά μου ακούστηκε σαν το ''jack wake up they 're here...pr prrr come back, pr prrrr come back'' της kate winslet και επανήλθα στο living room του σπιτιού μου...η ερώτηση τις μαμάς ήταν πιο ξεκάθαρη και με την μια στο θέμα....τι έχεις??? εγώ σφήκα....το ένα τσιγάρο μετά το άλλο....φωνές ακούω φωνές...υποτιθέμενοι διάλογοι στο κεφάλι μου γινόταν super club mix με τις απανωτές ερωτήσεις του πάνελ.... ώσπου ο μπαμπάς έβγαλε πόρισμα....έχει να κάνει με κοπέλα ε?(καλέ σταματήστε να κατέβω από το τρενάκι του τρόμου...τα κάνα πάνω μου!!!!κεντάει απόψε η Γιακουμής!!!)μούγκα εγώ...κάτι πρέπει να είδε στο ανέκφραστο βλέμμα του κοάλα που είχα και για κάποιον περίεργο λόγο πείστηκε πως έπιασε λαβράκι....όχι μόνο αυτό αλλά έφυγε και από το σαλόνι σίγουρος πως ντρεπόμουν να μιλήσω μπροστά του και ότι χρειαζόμουν γυναικεία συμβουλή.....ποιος εγώ!!!!!που την ψυχολογία της γυναίκας την λύνω sudoku από τα γεννοφάσκια μου....αφού κατάπια την προσβολή επανήλθα στην πραγματικότητα βλέποντας τον να κλείνει και την πόρτα για να μας αφήσει μόνους μας...καλέ που πας???θέλω κοινό!!!!έχω να πω ουυυυυυυυυυυ!!! να να εδώ τα είχα γραμμένα μισό να τα βρω......

Και τώρα οι δυο μας μου λέει η μαμά, οι τρεις μας ήθελα να τις πω...εσύ εγώ και το βατράχι στον λαιμό μου (kouak!).....χεσμένος εγώ έχω στο μυαλό μου ότι έχει καταλάβει από την ''συζήτηση' που είχαμε νωρίτερα παρακαλούσα να με βγάλει από το μαρτύριο που περνούσα λέγοντας μου κάτι του τύπου ξανθοί ή μελαχρινοί? και εγώ να απαντήσω με νάζι, άντε καλέ σταμάτα δεν μπορώ...είσαι η μαμά μου.......!!!ανταυτού ένιωσα το tefal να προσγειώνεται στο κεφάλι μου μην βρίσκοντας αντίσταση στον αερόσακο καούκα που είχα...έλα πες μου τι έγινε με την κοπέλα???μάζεψα ένα ένα τα κομμάτια μου από το πάτωμα και αφού τα κόλλησα με περισσή προσοχή πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα τις ερωτήσεις απειλές....του τύπου θέλεις να μάθεις τι συμβαίνει? πες μου ότι δεν έχεις καταλάβει τόσα χρόνια? βοήθησε με ρε γαμώτο!!!βγάλε με από την δύσκολη θέση...μην αφήνοντας περιθώριο ούτε να σκεφτεί παρά μόνο να προσπαθεί να βγάλει ένα εκνφφφ , τις είπα ότι είμαι gay έχοντας ήδη ποτίσει το ύφασμα του καναπέος με δάκρυα....

Τα επόμενα δέκα λεπτά απλά δεν υπάρχουν...εγώ έσκασα ένα στιγμιαίο χαμόγελο που το άκουσα για πρώτη φορά, η μαμά με ένα τσιγάρο στο χέρι και ένα στο τασάκι να με ρωτάει gay? μα πως? τι πως καλή μου μανούλα, τι πως? και να συνεχίζει, μα δεν έδειξες κανένα σημάδι τόσα χρόνια....(ότι τι? σημάδι δείξε ότι το χεις γυρίσει?(σε ρυθμό Αλκαίου)) σε άλλο σπίτι μεγάλωνα????δεν είχε ακούσει ποτέ για κάποια κοπέλα(η απάντηση τις εδώ ήταν ότι πιστεύαμε πως ήσουν κλειστός και δεν μιλούσες...!!!) παρά μόνο για τις αμέτρητες φίλες μου που μπαινόβγαιναν στο σπίτι σε καθημερινή βάση ξέροντας ότι είναι κολλητές μου...μάλλον εννοούσε ότι πριν βγω από το σπίτι δεν έλεγα, κινητό κλειδιά lipstick eyeliner....(αγαπητές μανούλες...όταν σε ερωτήσεις του τύπου πιο νομίζεις ότι είναι το πιο sexy σημείο τις Μαρίας Κορίνθιου η απάντηση που παίρνετε είναι 'ό Αϊβάζης'', η στην απλή ερώτηση τι φορούσε στα βραβεία η Μενεγάκη η απάντηση δεν είναι 'ένα ξώβυζο'' αλλα ''alexander mcqueen άνοιξη-καλοκαίρι 07'' σταματήστε το πλέξιμο ζιπουνακίων....)

Ακολούθησε ένας χαλαρός διάλογος (από μεριάς μου χαλαρός....η δόλια μάνα κλαίει τα συμπεθεριά που δεν θα γνωρίσει...) και ήρθε η στιγμή όπου όλοι οι διαφημιστές περίμεναν....τόσα χρόνια όσο έφτιαχνα στο μυαλό μου το θεατρικό ''come out come out wherever you are...!!!'' παίζοντας όλους τους ρόλους με εξαιρετική επιτυχία, στην κορυφαία σκηνή που το μαθαίνει η μάνα πετούσα πάντα την ατάκα ''θα σε πάω στους καλύτερους γιατρούς'' και γελούσα του τύπου αυτά δεν υπάρχουν......τελικά όλα από την ζωή είναι βγαλμένα....η τέχνη αντιγράφει την ζωή ή η ζωή την τέχνη???στην δική μου περίπτωση η ολοκληρωμένη πρόταση ήταν κάτι του τύπου...ok είσαι gay παιδί μου, θα πάμε σε ένα γιατρό να μας πει τι να κάνουμε (ντοινκ).....μου φάνηκε τόσο αστείο που δεν θύμωσα καθόλου....άρχισα να γελάω...προσπαθούσα να πιάσω σήμα με σαλόνι...η μαμά μου...η cool....που όλοι μου οι συμμαθητές λάτρευαν επειδή ήταν χαβαλές και πάντα χαιρόμουν που είχαμε 17 χρόνια διαφορά είναι τόόόσο πίσω!!!!τις είπα ότι αν θέλει να πάμε αλλά όχι γι αυτό τον σκοπό που το πρότεινε...εγώ είχα φτάσει σε σημείο που ήξερα ακριβώς τι μου γίνετε....τις εξήγησα το σκεπτικό μου όλα αυτά τα χρόνια και ότι δεν έκανα ποτέ τίποτα γιατί δεν ήθελα να τους κοροϊδέψω...ήθελα να είμαι απόλυτα ξεκάθαρος μαζί τους...και ότι θα πάω μαζί τις σε ψυχολόγο αλλά για να την βοηθήσω να καταλάβει κάποια πράματα...αφού πέρασε το δεκάλεπτο που σας έλεγα και ηρέμησε με ρώτησε τι θέλω να κάνει τώρα...τις ζήτησα να εύχεται να βρω ένα παιδί και να είμαι ευτυχισμένος....φυσικά χαμογέλασε και μου είπε ότι είναι νωρίς ακόμα για να κάνει κάτι τέτοιο....μ αγκάλιασε πολύ σφιχτά και με φιλούσε συνέχεια λέγοντας μου ότι μ αγαπάει...εγώ εννοείτε πέθανα στο κλάμα....κάτσαμε κάναμε ένα τσιγάρο με παρακάλεσε να μην πω τίποτα ποτέ στον μπαμπά, τις υποσχέθηκα ότι δεν θα του το πω τώρα και μείναμε εκεί....

Τις επόμενες μέρες ήταν μέσα στα σορόπια....τόσες αγκαλιές και φιλιά δεν μου είχε δώσει ποτέ!!!εννοείτε όλη μέρα τηλέφωνο, ανάκριση με τακτ, και σχόλια του τύπου ''τώρα αυτό είναι σίγουρο ε? μήπως να δοκίμαζες με γυναίκα?'' απαντούσα εγώ ένα ''MAMAAA τα είπαμε...αποτυχία...τέλος'' και έλεγε μετά και αυτή ''καλά παιδί μου πως κάνεις έτσι, μια κουβέντα είπαμε μπααααα...'' και συνέχιζε από το άλλο δωμάτιο ''πάντως εγώ να ξέρεις έχω μια ελπίδαααα'' και ξαναπαντούσα εγώ ''MAMAAAAAA!!!!!'' μονολογούσε αυτή με σκέρτσο και νάζι ''μάνα είμαι πόσα να αντέξω...άσε με να ελπίζω τζάμπα είναι αμαααααν''

Μέσα σε δυο βδομάδες το είχα πει σε 3 κολλητές μου (ήταν να μην πάρω φόρα)...θα αναφερθώ σε άλλο post...όχι που θα την γλιτώνατε...

Στον χρόνο που πέρασε αρκετές φορές ακούστηκαν σχόλια από θείες και γνωστούς 'άντε παλικαράκι μου πότε θα σε παντρέψουμε???''(για μερικά άτομα την στιγμή που θα περάσεις τα 25 πρέπει να παντρευτείς...έλα μουνί στον τόπο σου!!!!) και κοιτιόμασταν με την μαμά μου κλεφτά και χαμογελούσαμε γουρλώνοντας τα μάτια (το παίζει cool η καλή μου)...είναι περιττό φαντάζομαι να πω ότι τα ημερήσια τηλεφωνήματα αυξήθηκαν, τα νεύρα μου έχουν γίνει λίγο κρόσσια αλλά τι να κάνεις????υπομονή...μαμάδες είναι και μάλιστα ελληνίδες!!!

ps να ζητήσω συγγνώμη για το μαμουθοpost αλλά να φανταστείς ότι είναι η sort version....τα υπόλοιπα κόπηκαν στο μοντάζ χάρη του τηλεοπτικού χρόνου και τις κατανόησης προς τον blogoσυνάνθρωπο....

Walk in wardrobe...

...100 τετραγωνικών με τζάκι σαλοκουζίνα 3 υπνοδωμάτια και 2 λουτροκαμπινέδες στην Ελλάδα και ένα ωραιότατο δίπατο με κήπο στο Λονδίνο...

Αυτή ήταν η ζωή μου...μια τεράστια φορητή ντουλάπα...πόσο ακόμα να αντέξουν τα δόλια t-shirts να ακούνε τον πόνο σου?

Έπρεπε να φτάσω 24 και κάτι για να αποδεχτώ πράγματα και καταστάσεις που μέχρι τότε απλά τους γύριζα την πλάτη...

το ήξερα από πολύ μικρός...

στην αρχή φοβόμουν...

έπεισα τον εαυτό μου να το ξεχάσει...δεν γινόταν...

το γυμνάσιο κόλαση...και εγώ να βράζω...

στο λύκειο την είδα αλλιώς...

θέατρο...η αίθουσα ήταν η σκοινί και στο διάλειμμα μοίραζα αυτόγραφα...

δεν μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον...

φίλοι πολλοί... εγώ πάντα εκεί...για ότι ήθελαν...ότι ώρα...η ζωή τους είχε γίνει η ζωή μου...η άρνηση δεύτερη φύση μου...

εκρήξεις πολλές...εσωτερικές...δεν πρέπει να τους ντροπιάσεις...δεν πρέπει να τους στεναχωρήσεις...δεν θα το αντέξουν...οπότε μην μιλάς...

απόφαση ζωής...εξωτερικό...είναι χαρούμενοι...και εγώ πίστευα να βρω τον εαυτό μου μακριά τους...

καινούρια αρχή...εστίες...σφαλιάρα με την μια...στοίχημα αν είναι gay...5 μπύρες...

πίσω στο μηδέν...

πρέπει να ξεχάσεις...βγες και πιες...δοκίμασε με γυναίκα...αποτυχία...ξέρεις αλλά δεν πρέπει...θα τους πληγώσεις...

κάνεις ένα βήμα πίσω και απλά δεν ζεις...δεν σκέφτεσαι...

αν κάνεις κάτι μπορεί και να το μάθουν...

δεν πρέπει...ντρέπεσαι...δεν ζεις...έχεις φίλους...αυτό φτάνει...ζεις την ζωή τους...δεν τους το λες...δεν ισχύει...και αν φύγουν?

δεν πρέπει...δεν ζεις...είσαι καραγκιόζης...τους κάνεις να γελάνε...χαίρεσαι που σε δέχονται...αλλά δεν ξέρουν...

6 χρόνια μετά...ίδια κατάσταση...

τους κάνεις να γελάνε...αλλά δεν ξέρουν...είσαι εκεί γι αυτούς αλλά δεν ξέρουν...

είναι εκεί για μένα?

δεν ξέρω...η δεν θέλω να μάθω...

δεν έχεις τίποτα αληθινό...δεν αντέχεις άλλο...πρέπει να μιλήσεις...πρώτα όμως πρέπει να σε γνωρίσουν οι γονείς σου...

μπαίνεις στο αεροπλάνο...γυρίζεις Ελλάδα...σε βλέπει...δεν είσαι καλά...σ’ αγκαλιάζει...θέλει να μάθει τι έχεις.....

της το λες..... το ακούς....... παύση............. άρνηση.... δάκρυ... άρνηση.... ερωτήσεις....άρνηση...απαντήσεις.... δάκρυ.... άρνηση....μονολογείς...άρνηση...μονολογεί... δάκρυ....συνειδητοποίηση...δάκρυ...αποδοχή...

με άρνηση...
έ
να χρόνο μετά προσπαθείς να βρεις τον εαυτό σου...να ξεχωρίσεις εσένα από τους ρόλους που έπαιζες...θα βρεθεί η άκρη...

ουφφφφ...είναι περίεργο....είχα πάρει απόφαση να μην μιλήσω ποτέ σε κανένα...αλλά όχι να κάνω την ζωή μου...να μείνω μόνος μου...χωρίς ποτέ κανεις να μάθει...δεν γίνετε όμως...

ήθελα να είμαι ξεκάθαρος απέναντι στην οικογένεια μου πρώτα...

τους το χρωστούσα...

έπρεπε να με γνωρίσουν....

η μαμά ήταν το πρώτο άτομο που μίλησα...

έπειτα ήρθαν και άλλα...

ήθελα να το πω και στον μπαμπά...

δεν με άφησε...

τις έκανα την χάρη....

ήμουν έτοιμος να το κάνω...

Ίσως αργότερα...

Fly fly my darling...

Oooooιιιμε...!!!πένθος βαρύ...οι στυλίστες ψάχνουν μαύρα ξώπλατα να ντύσουν τις πανελίστριες...το star οργανώνει 24ορο μαραθώνιο ειδήσεων...η γνωστή τετράδα του solfez έχει πάρει από τώρα θέση στα πλατό και ο Ρακιτζής με τη Μαντώ χορεύουν σε ρυθμούς dum tek tek...

Και να πω ότι δεν ψήφισα....45 κλήσεις πρόλαβα να κάνω από το κινητό μου...άλλες τόσες η συγκάτοικος από το σταθερό και είχαμε και τους ξένους όπου είχα πληκτρολογήσει ο ίδιος το νούμερο στα κινητά τους να ψηφίζουν μόνο Ελλάδα (όπως κάνουμε και με τις γιαγιάδες στις εκλογές...κλειστό φακελάκι και στην κάλπη με την μια)...και η Αγγλία έδωσε στον Σάκηηηη μόνο 5.....5!!!!.....5!!!!!!!!πλήρωνε τώρα BT και Ο2 να στρώσεις χαρακτήρα...

Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό....δεν μπορώ να καταλάβω πως σε έναν μουσικό διαγωνισμό δεν καταφέραμε να πάρουμε την πρωτιά με τόσους άσσους που είχαμε στο μανίκι και κέρδισε ο νορβηγός...που στην τελική απλά έγραψε το τραγούδι του....εμείς είχαμε ολόκληρη ομάδα από πίσω...άλλος μας έγραψε μουσική, άλλοι στίχους, χορεύτριες που ξεπέρασαν τον εαυτό τους και μας έκαναν και σιγόντο, τα δυο παλικαράκια που άρχισαν να μοιράζουν κάρτες εκτελούνται μεταφορές τόσες φορές που άλλαξαν θέση στην τοστιέρα μέχρι να πιάσουν το Τσι τις πρώτης θέσεις, είχαμε έναν Φωκά που έσπασε το κεφάλι του ο άνθρωπος μέχρι να του έρθει η ιδέα του συρραπτικού...εμείς πετάξαμε κύριε.....εσύ τι έκανες???σαλιάρισες εκεί πέρα με μια ξεπεταγμένη και από την καψούρα τις έγραψες και δυο στιχάκια....και είχες το θράσος να φορέσεις και ρούχα στο νούμερο σου....για όνομα τις eurovision τελοσπάντων....

Η αλήθεια είναι ότι φέτος την πατήσαμε λόγο επιτροπών...εεεεμ δεν fly Φωκά μου ο γάιδαρος...τι καλά με το televoting έκανες τα mplink mplink σου τόσα χρόνια και τσουπ...top 3 ο Φωκάς....κάτσε σκέψου τώρα τι θα πεις στην Λαμπίρη.....

Αααα και για να μην το ξεχάσω...κάπου εδώ νομίζω λέω....για εμάς ήσουν πρώτος....

ps1 σαν δικαιολογία δεν πιάνετε το ότι έφταιγε η σειρά εμφάνισης....η κοπελιά με το μπλε λαμπατέρ για φόρεμα εμφανίστηκε πριν από εμάς αλλά βγήκε δεύτερη...
ps2 εγώ λέω φέτος να κάνουμε την διαφορά και να τα ρίξουμε στον floor manager...αρκετά έχει ακούσει ο φουκαράς ο σκηνοθέτης....
ps3 να σου ξαναθυμίσω ότι είμαι fan...
ps4 χωρίς πλάκα ο Σάκης γι αυτό που έκανε ήταν πολύ καλός και μπορούσαμε να είμαστε και πιο ψιλά στην βαθμολογία
ps5 δεν τρελάθηκα με το τραγούδι τις Νορβηγίας
ps6 σταματάω με τα ps

They (ΔEH) vision...

Ok ok το ομολογώ...είμαι fan...τι? σοκαρίστηκες???ντρέπομαι είναι η αλήθεια...αύριο στο υπόσχομαι θα ακούσω το υψηλών του Θεοδωράκη 100 φορές για να εξιλεωθώ...αλλά μέχρι τότε μπορώ να μιλάω για αυτό ε????ευχαριστώ....

Λοιπόν...ένα κακό έχουμε εμείς οι fan τις eurovision που ζούμε στο εξωτερικό...όσους ξένους γνωρίζουμε πρέπει να τους μυήσουμε στον θαυμαστό κόσμο του televoting...και αν τους αρέσει και το τραγούδι μας εκεί να δεις χαρά...ετοιμάζουμε καλαθάκια με Greek φέτα και extra virgin olive oil, άντε και κάνα μπουκαλάκι ούζο και τα στέλνουμε στις οικογένειες τους με την απαραίτητη κάρτα φυσικά ''vote Greece for a better future'', ''come το Greece για να την βρεις'', ''give us the Elgin marbles you f***ing b****rds'' και άλλα τέτοια χαριτωμένα μπας και μας ψηφίσουν...μέρος αυτής τις προπαγάνδας είναι και το fake promo που κάνουμε για τα δικά τους μελωδικά μαργαριτάρια...ο μπατζανάκης τις ξαδέρφης μου έχει τρελαθεί με το τραγούδι τις χώρας σου και θέλει όλα τα cd του καλλιτέχνη...καλά ε, από σκηνική παρουσία σκίζει...και το άρμεγμα κατσίκας on stage μοναδικό, που το σκεφτήκατε βρε....και άλλα τέτοια λέμε κάθε χρόνο...

Έτσι και φέτος από νωρίς ανέλαβα δράση...ξέραμε ότι θα στείλουμε τον Σακηηηηηηη(ποτε δεν κατάλαβα την λύσσα τον νεανίδων με τον ‘’πάρτααα’’ αλλά τέλοσπάντων) οπότε υπήρχε υλικό στο youtube να δείχνω σε υποψήφια θύματα...και πετάει και κολυμπάει και χορεύει και παρουσίασε και το xfactor ααα είναι και μπαμπάς και αν βρωμάει η ανάσα απτά τσιγάρα μην ανησυχείς ο Σάκης θα σου πετάξει τσίχλα από το μπαλκόνι...το τι κουλαμάρες είπα πάλι ένας θεός ξέρει...FLY τους φώναζα, χοροπηδούσαν αυτοί....

Τσούκου τσούκου μπήκε και ο Μάης, έφυγε ο Σάκης για Μόσχα, έστειλε και το star ένα αεροπλάνο reporter (μην χάσουμε την αναμετάδοση τις χλέπας που έριξε ο Σάκης μόλις τελείωσε την πρόβα) και φτάσαμε στην βραδιά του μεγάλου ημιτελικού...τα ρολόγια να μετράνε αντίστροφα στις ελληνικές τηλεοράσεις, τρίωρες 46λεπτά και 9δευτερόλεπτα απομένουν μέχρι ο Σάκης πατήσει το πόδι του στην σκηνή (γιατί να μην είμαι Ελλάδα τέτοιες μεγάλες στιγμές?).

Μαζευτήκαμε και εμείς του εξωτερικού στο σαλόνι, βαφτήκαμε ανάλογος, στο ένα χέρι την ελληνική σημαία και στο άλλο την εικόνα τις παναγιάς, πίτσες και μπύρες στο τραπέζι και περιμέναμε να έρθει το 13...αφού περάσαμε κάνα 10λεπτό προσπαθώντας με gel και λακ να κατεβάσουμε τις τρίχες μας από το σοκ και δέος που νιώσαμε σε κάθε FLY ήρθε η ώρα τις κρίσης....κόντεψε να κοπεί το γάλα της μητέρας πατρίδας από την αγωνία...μέχρι να εμφανιστεί η ελληνική σημαία ο σκηνοθέτης, ο ηλεκτρολόγος, ο διευθυντής φωτογραφίας και το παιδί που έλεγε καλησπέρα στην reception πρέπει να άκουσαν πολλές γαλλικές εκφράσεις από όλους τους έλληνες που τόσο καιρό ο μόνος τους καημός ήταν αν θα φανεί καλά ο Σάκης πάνω στο τεράστιο συρραπτικό....φυσικά μετά το τραμπάκουλο του μπαίνεις η δεν μπαίνεις όλοι ξεχύθηκαν στους δρόμους και στα club χορεύοντας στον ρυθμό του FLY!!!άντε βρε και του χρόνου στο Ελλάντα...

Για να μην παρεξηγηθώ είμαι huge fan και εννοείτε χάρηκα με τον Σάκη, απλά μερικές φορές τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο...στην τελική είναι μόνο eurovision...
Και στον τελικό...θα γίνει της Σβετλάνας...!!!

Ρετιρέ και 3 χάριτες...σταθερή αξία...

Όπως κάθε ψάρι στον κόσμο του blog που σέβεται τον εαυτό του έτσι και εγώ θα σας πω τον καημό μου....η ιστορία είναι προϊόν μυθοπλασίας και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι άκρως αληθινή....

Πάντα ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά με το άτομο μου...είναι αυτό που λένε ότι νιώθεις πως έχεις κάτι διαφορετικό από τους άλλους...αφού εξέτασα όλες τις πιθανές ασθένειες που μπορεί να μου έστειλε ο καλός θεούλης από κάλο στον εγκέφαλο μέχρι εντεροκολίτιδα και αφού δοκίμασα όλα τα ματζούνια και γιατροσόφια τις αθάνατης ελληνικής μας παράδοσης αποτέλεσμα δεν είδα....

Τρομοκρατημένος λοιπόν έφτασα στο συμπέρασμα ότι είμαι υιοθετημένος...ήταν η μόνη λογική εξήγηση...προσπαθούσα να βρω ομοιότητες με τους γονείς μου και δεν μπορούσα...δεν έμοιαζα στον πατέρα-Γιακουμή που ήταν και η πρώτη μούρη στην πιάτσα με αναρίθμητες κατακτήσεις που συχνά πυκνά φρόντιζε ο θείος μου να μου θυμίζει για να με κάνει φαντάζομαι να αισθάνομαι περήφανος για την καρπερότητα που κληρονόμησα, αλλά ούτε και στην μητέρα-ψινάκη που οι ατάκες και το γέλιο τις αύξησαν τις πωλήσεις γνωστής εταιρίας ‘’πάνας βρακάκι’’ για ενήλικες...ήμουν ένα μαζεμένο μουρόχαβλο που πάντα άκουγε τα καλύτερα για τους γονείς του και όλοι περίμεναν πότε θα αναλάβω τα καθήκοντα τις οικογενειακής επιχείρησης ‘’γαμάω-γελάω άρα υπάρχω’’.

Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι η σχέση μου με την οικογένεια μου είναι η πάρα πολύ καλή...έχω μεγαλώσει με πολύ αγάπη όχι μόνο από τους γονείς μου...είμαστε μεγάλο σόι (ζωή να χούμε) και πολύ δεμένο...βέβαια αυτό έχει και τα αρνητικά του, όλοι θα πουν την γνώμη τους και ως ένα βαθμό θα πρέπει να ευχαριστήσεις όσους περισσότερους μπορείς...
Ένα ενδεχόμενο coming out θα επηρέαζε όλη την οικογένεια Χωραφά...όχι, φαντάσου λίγο κατάσταση...είμαστε Κυριακή του πάσχα στο χωριό (το ένδοξο captain v) ,έχουμε στρώσει το 15 μέτρα τραπέζι στην αυλή, να παίζει το τρανζίστορ τα αμερικάνικα και φέτος είναι η σειρά μου να κάτσω στην κεφαλή...και κάπου ανάμεσα ζαλισμένου αρνιού από την ναυτία του γυρίσματος και ευωδιαστού τζατζικιού διά χειρός θείας 4 ανεβαίνω στο τραπέζι και κάνω το solo τις καλομοίρας από την eurovision....la turkey,12 points....όσα και τα εγκεφαλικά τον θείον....δεν μιλάω για τον πατέρα-γιακουμή...ούτε να το φανταστώ....Κατίνα το δίκαννο και πάρτον κάτω τον άμοιρο.....

Τώρα θα μου πεις τι ζόρι τραβάς και πρέπει ντε και καλά να μάθει η θεία που σου δίνει σεμεδάκια να βάλεις πάνω στην πλάσμα ότι έχετε το ίδιο γούστο στους άντρες (για τον Λούλη μιλάω,όχι για τον θείο μου)...έλα μου ντε!!!εδώ σε θέλω...μπας και μου βρεις μια λύση γιατί τόσα χρόνια προσπαθώ και άκρη δεν βγάζω με το κολλημένο μου μυαλό....
Αργότερα θα αναφερθώ και στο θέμα φιλία και coming out που όπως φαντάζεσαι ένα θεματάκι όλα αυτά τα χρόνια το έχω....

Επειδή είμαι σίγουρος ότι μια νύστα να την πω, βαρεμάρα να την πω σου ήρθε θα σταματήσω το παραλήρημα για τώρα να σ’αφήσω να κάνεις την yoga σου...
nameste...!!!

to know us better...

Το μυαλό μου μπορεί να είναι έτοιμο να διακοσμήσει το κατά τα αλλά βαρετό ταβάνι μου από τις σκέψεις αλλά τα δάχτυλα μου δεν είναι σε φάση ακόμα να γράψουν όλη την αλήθεια για την αφεντομουτσουνάρα μου...ίσως θέλουν και αυτά τον χρόνο τους...πόσο ακόμα θα μου πεις φίλε ξενύχτη και θα έχεις και δίκιο....είμαι 25, out στα δάχτυλα του ενός χεριού (αυτού που θέλει να γράψει...), από μια επαρχιακή φοιτητούπολη ας την πούμε kom.kom, ζω σπουδάζω και εργάζομαι στο Λονδίνο τα τελευταία 6 χρόνια και καλά το μάντεψες είμαι μόνος...βέβαια αν αλγορυθμίσεις και στην συνέχεια τετραγωνίσεις την παραπάνω εξίσωση δεν θα φτάσεις στο αποτέλεσμα που περιμένεις...είμαι από τα ποιο κομπλεξοκολλιμένα άτομα που ξέρω...όταν πήρα την άδεια από τον πατέρα-σπόνσορα τις εκστρατείας 'σπουδάστε τον ιάνω' να πάω στο Λονδίνο ένιωθα ότι επιτέλους θα ζήσω και εγώ ελεύθερα(τα έχεις περάσει και εσύ)...καλά όχι ότι καταπίεζα την Dolores μέσα μου και περίμενα να περάσω τον έλεγχο διαβατηρίων και να βάλω τα φτερά απλά να μπορώ να ξυπνάω χωρίς τον φόβο μην καταλάβει ο μπακάλης ότι ο γιος του Γιακουμή φοράει αρώματα....έλα μου ντε που ο μπακάλης με κυνηγούσε και στο Λονδίνο...δεν μπορούσα ούτε τον frappe μου να ανακατέψω χωρίς να τσεκάρω με την άκρη του ματιού μου μην μου σκάσει κάνα κουνουπίδι από την γωνία....με αυτά και με κείνα περνάγανε τα χρόνια και να με τώρα εδώ να γράφω για τα κολλήματα του εγκεφάλου ενός μπετατζή...στα επόμενα post θα αναφέρω σκηνικά και καταστάσεις από αυτό το ταξιδάκι στον χωματόδρομο με σκληρά αμορτισέρ...ψήσε καφέ και κάτσε...

Και το όνομα αυτού....Ιανός...!!!

''να το δείτε όπως ποθείτε''...θα έλεγαν οι θείες μου στους γονείς μου κάπου στα μέσα του 84 που έκανα το full frontal TZA μου στην κολυμπήθρα και σίγουρα δεν είχαν στο μυαλό τους οι μαύρες ότι ήταν η τελευταία φορά που αγόραζαν ταγιεράκι για event σε εκκλησία με μένα πρωταγωνιστή.....γιατί για να πάρουν παραμάσχαλα τα υπογλώσσια και να μου έρθουν με τα καπέλα στην Τήλο δεν το κόβω.....άσε που και αυτό πλέον δεν παίζει μιας και σχόλασε ο γάμος όχι γιατί το έσκασε η νύφη...γιατί σου λέει δεν είχε λάβει πρόσκληση ο pappastroumf τις βουλής και τους κράτησε μούτρα....πάρτε μια ακύρωση να την βάλετε στο album με τις φωτογραφίες του σουαρέ τις Tήλου.....

και ναι...καλά διαβάζεις διαδυκτιακε μου φιλε είναι ακόμα ένα gay blog που στόχο του έχει να δώσει μπουνια στο κατεστημένο του επαρχιώτικου είναι μου...

cυ soon....άντε και καλή αρχή βρε....